W 1916 roku w ramach przerwy od walk na froncie do Łomży przybył 1 Pułk Piechoty Legionów a wraz z nim nowa dyscyplina sportu – piłka nożna. Mecze rozgrywano w koszarach co ograniczało dostęp szerszej publiczności i tylko nieliczni mieszkańcy mogli obserwować poczynania wojskowych.
Zmieniło się to kilka miesięcy później gdy na zmianę do Łomży trafili żołnierze 4 Pułku Piechoty.
Piłka nożna opuściła jednostkę i przeniosła się na specjalnie przygotowane boisko przy ul. Nowogrodzkiej. Rozgrywki toczące się pomiędzy wojskowymi przyciągały ciekawskich mieszkańców, których z meczu na mecz przybywało. Gdy legioniści odmówili złożenia przysięgi na wierność Niemcom zostali internowani, razem z żołnierzami innych jednostek. Władze niemieckie mimo internowania pozwalały miłośnikom sportu na “football”. Rywalizacje pomiędzy 4 i 5 Pułkiem Piechoty oraz 1 Pułkiem Ułanów wzbudzały coraz to większe emocje.
Po rozbrojeniu Niemców w 1918 roku w Łomży uformowany został 33 Pułk Piechoty, a wraz z nim powstała drużyna „Piechur“, składająca się w głównej mierze z byłych legionistów, którzy pogrywali na Nowogrodzkiej. Jednak ciągle toczące się walki w regionie oraz później na froncie uniemożliwiały systematyczne rozgrywki. Dopiero w 1921 roku po odzyskaniu niepodległości i wojnie z bolszewikami oficjalnie utworzono Wojskowy Klub Sportowy 33 PP „Piechur“ Łomża.
Powstanie WKS Łomża wzbudziło aspiracje mieszkańców do posiadania własnego cywilnego klubu, całkowicie niezależnego od wpływów politycznych czy wojskowych. W tamtych czasach grzeszono właśnie upolitycznianiem wszystkiego co przyciągało młodzież. Istniały już organizacje , prowadzące sportowe zajęcia takie jak np. “Makabi”, “Sokół” czy “Strzelec” lecz łomżanie potrzebowali czegoś innego .
W 1923 roku Łomżyńskie Towarzystwo Wioślarskie podjęło próbę utworzenia stałej sekcji piłki nożnej, jednak z nieznanych nam przyczyn te zabiegania nie powiodły się . Mimo to życie piłkarskie w mieście istniało.
Oprócz klubów żydowskich, szkolnych oraz tych związanych z wojskiem, powstawały w późniejszym okresie drużyny, które prowadziły między sobą rozgrywki. Nie były to stabilne zespoły i dość szybko się rozpadały. Jedną z takich drużyn była utworzona w 1926 roku „Łomżynianka“ , która w przeciwieństwie do innych tego typu, rozwinęła się i przetrwała ciężkie chwile. Inspiratorem i kapitanem drużyny grającej w strojach w biało-czerwone pionowe pasy był Wacław Cieśluk – znany w środowisku łomżyńskim poprzez kierowanie jedną z najbardziej eleganckich księgarni w mieście, a także dzięki występom sportowym w ŁTW, które próbowało kilka lat wcześniej zbudować sekcję piłkarską.
W 1927 roku „Łomżynianka“ wzmocniła skład piłkarzami przeżywającego trudne czasy „Strzelca“, a także zawodnikami Gimnazjum im. Piotra Skargi. Po kilkumiesięcznych zmaganiach z urzędowymi przeszkodami 16 kwietnia 1928 roku udało się oficjalnie zarejestrować cywilny klub w starostwie i powstał Łomżyński Klub Sportowy, którego fundamentem byli zawodnicy “Łomżynianki”. Prezesem został wspomniany Wacław Cieśluk, a w księgarni “Świt” powstało tymczasowe biuro klubu. W meczu inauguracyjnym 29 kwietnia Biało-Czerwoni rozgromili zespół 71 Pułku Piechoty z Zambrowa aż sześć do zera. Rok 1928 zespół zakończył bez porażki z bilansem 7 wygranych i 2 remisów. W mieście nastąpiła “moda” na ukochany klub, który bardzo szybko pozyskał wiernych kibiców oraz następnie kilkuset członków, tworząc przeróżne sekcje sportowe…
Pełna historia Łomżyńskiego Klubu Sportowego znajduje się w dziale HISTORIA KLUBU. Zapraszamy do lektury!
[fblike]